Maak van je leven een kunstwerk

Het licht

Het licht, Gods witte licht, breekt zich in kleuren:

Kleuren zijn daden van het licht dat breekt.

Het leven breekt zich in het bont gebeuren,

En mijn ziel breekt zich als ze woorden spreekt.

Slechts die zich sterven laat, kan 't leven beuren:

O zie mijn bloed dat langs de spijkers leekt!

Mijn raam is open, open zijn mijn deuren

Hier is mijn hart, hier is mijn lichaam: breekt!

De grond is zacht van lente. Door de bomen

Weeft zich een waas van groen, en mensen komen

Wandelen langs de vijvers in het gras

Naakt aan een paal geslagen door de koorden,

Ziel, die zichzelve brak in liefde en woorden:

Dit zijn de daden waar ik mens voor was.

Uit: De wandelaar, 1916.

 

Eén van de dingen waar ik mijn creativiteit goed in kwijt kan, is het maken van een jaarlijks fotoalbum voor de kinderen. We proberen hen elke verjaardag een fotoboek te geven (dat ik meestal digitaal maak via de website van de Hema), waarin de hoogtepunten uit hun leven van het jaar daarvoor zijn opgenomen. Het is zo leuk om mee bezig te zijn. Tegenwoordig kun je zo’n digitaal fotoalbum heel leuk ‘pimpen’ en tot nu toe ziet het eindresultaat er steeds heel kleurrijk en vrolijk uit. Ik probeer hun leven ‘te vatten’ in een boek waarin kleur de overhand heeft, en probeer de herinneringen op te slaan in een ‘kunstwerk’ waar ze hoop ik met veel liefde op terug kunnen blikken.

Een bijzondere dame,  Rita Meertens, die ik een aantal jaren geleden heb leren kennen, heeft als lijfspreuk “Maak van je leven een kunstwerk” voor haar bedrijf ‘Kunst in Zaken’ (www.kunstinzaken.nl). Eén van de boeken waardoor zij werd geïnspireerd (en waardoor ik op mijn beurt ook werd geïnspireerd) is ‘The Artist’s Way’ van Julia Cameron, waarin een spiritueel pad naar Goddelijke creativiteit uiteengezet wordt.

Maar hoe maak van je van je eigen leven een kunstwerk?

Echte inspiratie om met de aan jou gegeven talenten en eigenschappen een kunstwerk van je leven te maken, ontstaat wanneer je het Licht van God als Schepper van en door jou heen laat schijnen. Wanneer je niet ‘uit eigen kracht’ meer dingen doet, maar het Licht van onze Schepper jou laat inspireren om van jouw leven een kunstwerk te maken. En daarvoor is overgave nodig. En een bewust beeld van wie die Schepper God nu eigenlijk is (mijn beeld: onvoorwaardelijke, scheppende en genezende LIEFDE). Het is namelijk vrijwel onmogelijk om tot overgave aan iets of iemand te komen, als je niet weet waaraan je je overgeeft. Mijn steeds scherper wordende beeld van God zoals hierboven omschreven, nodigt mij ook steeds meer uit om me te openen voor het Goddelijke Licht en dat door mijn leven heen te laten schijnen, me dus over te geven aan de Goddelijke wil voor mijn leven, om daardoor in mijn Goddelijke bestemming te komen. Daarvoor moet ik ook ‘heel’ worden. Bereid zijn om me door God te laten genezen van het incomplete beeld dat ik nog heb van mezelf en in plaats daarvan het beeld te worden van de compleetheid waaruit ik ben geschapen.  Daarmee laat ik ook aan anderen zien wie zij werkelijk zijn.

In mijn eigen leven komt het thema ‘overgave’ momenteel zeer nadrukkelijk tot uitdrukking vanwege mijn zwangerschap van Josephine. In één van mijn eerdere blogs heb ik dat al beschreven. “Overgave is leren leven uit wat je gegeven wordt”…..

“De weg van God is niet iets anders dan het gewone leven, maar ligt er midden in. Het gaat om omkering: niet meer vanuit je eigen projecten in het leven staan, maar oog krijgen voor wat er naar jou toekomt en wat er van binnenuit in je beweegt. In deze periode gaat het om een groeiende openheid voor wat er aan je gegeven wordt, met wie je verbonden bent, hoe de weg jóu wil gaan. De concrete gebeurtenissen van je leven zijn niet zonder bevrijdende mogelijkheden, of ze nu positief of negatief zijn”. 

Verder las ik over overgave de volgende, prachtige woorden:

"Het belangrijkste wat je in het spirituele leven kan bereiken, is totale overgave. Overgave betekent je gewonnen geven, alles daarvoor opgeven. Om je te kunnen overgeven, moet je vrij zijn van verlangen, haat, gehechtheid, woede, hebzucht, bedrog, emotie, hartstocht, jaloezie, kwaadaardigheid, wraakgevoelens, arrogantie, opschepperij en ego. Totale overgave wil zeggen: jouw wil loslaten en drijven op de zee van de goddelijke wil. Een vrije geest die zich heeft overgegeven zal vrede, kalmte en de kracht van zuiverheid ervaren. Het betekent dat je alles geeft wat van jou is, je innerlijk en je uiterlijkheden - volledig, absoluut, zonder er iets voor terug te verlangen en zonder voorwaarden. Dit kun je niet direct. Het kost vele jaren van oprechte oefening en ervaring om je volledig aan God te kunnen overgeven. Maar hoe vollediger je overgave is en hoe oprechter je dit doet, hoe beter God voor jou zal zorgen. Het Goddelijke zal je alles geven wat je nodig hebt om te overleven op het spirituele pad. Als je echt op God vertrouwt kan je je gemakkelijk overgeven. Als je echt gelooft dat alles goddelijk is en het Goddelijke in alles is… Als je oprecht gelooft dat de Goddelijke Vader en Moeder altijd bij je zijn, dan zorgt Hij / Zij voor jou als Zijn / Haar kleine kind en geef jij je aan Hem/ Haar over. Net als ouders en kinderen. Zij beschermen hun kindje altijd. Je krijgt misschien met moeilijkheden te maken, maar je moet ze zien als testen waarmee je je overgave kan oefenen. Die proeven zullen je geloof versterken en je in staat stellen dichterbij volledige overgave te komen. Totale overgave wil zeggen dat je geen twijfels of vragen hebt. Dat je gelooft in de ultieme Goddelijke werkelijkheid die zich om jou zal bekommeren. Dat je in deze wereld enkel en alleen belangstelling hebt voor het Goddelijke. Alles wat je doet, elke handeling die je verricht, elk woord dat je spreekt, is in het belang van God of van Gods spirituele werk. Zonder aan je wereldse zelf te denken, leef je om anderen het goddelijk licht te brengen. Dat is totale overgave. Als je ook maar enige reserve of twijfel koestert, dan heb je je niet overgegeven. Sommige mensen proberen hun egocentrische verlangens en wereldse geneugten te combineren met het goddelijke leven. Dat is geen overgave. Dat is gesjacher op het spirituele pad. Als je het ware wil, zal je oprecht en eerlijk moeten zijn. Als je wil dat God en je spirituele meester (voor mij is dat Jezus) voor altijd in je hart leven, dan moet je zuiver zijn en leeg. Alleen dan kan je hen een blijvend plaatsje in je hart geven. Als je daar ook nog allerlei onzuivere krachten bewaart, is er voor hen geen ruimte. Je moet God niet de schuld geven van je eigen tekortkomingen. Word niet boos op je meester en klaag niet over hem. Alle gedachten zijn tijdelijk en meestal bedrieglijk van aard. Besef dat je boosheid en ontsteltenis onzuiverheden in jezelf zijn. Als je nog niet vrij bent van onzuiverheden, wil dit zeggen dat je nog niet tot overgave bent gekomen. Een geest die zich heeft overgegeven kent onder alle omstandigheden vrede, is onder alle omstandigheden gelukkig en is vervuld van goddelijke liefde, wat er ook gebeurt".

Overgave aan God is dus het beginpunt van het tot stand brengen van jouw door God geïnspireerde ‘kunstwerk’ en dat ziet er voor iedereen anders uit. Mensen komen in hun door God voorziene bestemming als ze zich laten openbreken door God en het Licht van God door hen heen laten werken. Door vast te houden aan onze eigen ‘wereldse plannen’ lopen we vaak vast in het leven. Een crisis (ontslag, scheiding, ziekte, burn-out of iets dergelijks) is dan vaak nodig om ons wakker te schudden en te laten zien dat we zijn afgedwaald van onze oorspronkelijke – door God voorziene – bestemming in het leven. We zijn allemaal  voorbestemd om elk op onze eigen manier met onze eigen talenten het Koninkrijk van God op aarde te brengen maar daar ook van te genieten. Dat is God's wil voor al Zijn schepselen. God's Koninkrijk op Aarde brengen is een begrip dat misschien nadere definitie behoeft. Het betekent in de meest brede zin van het woord dat al het goeds dat God voor de mens in gedachten heeft (overvloed, gezondheid, vrede, liefde etc.) op aarde beschikbaar komt voor een ieder. Niet alleen voor een select gezelschap zoals nu nog teveel het geval is. Nee, voor al Zijn schepselen. En daarvoor zijn Lichtdragers nodig; mensen die bereid zijn om door middel van hun gaven en talenten, mee te bouwen aan dat Goddelijke Koninkrijk. Mensen die bereid zijn om in hun Goddelijke bestemming te komen en van daaruit God's Licht waarin alle goeds besloten ligt, op aarde te manifesteren. Mensen die bereid zijn om vanuit de Christus-geest te leven en daarmee de nieuwe hemel op aarde te laten komen. Die dit Koninkrijk van God vanuit een door de Christus-geest gevuld hart met onvoorwaardelijke liefde naar de aarde 'toetrekken'.

Romeinen 12: 1-2 :

Het ware offer

Ik vermaan u dan, broeders, met beroep op de barmhartigheden Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levend, heilig en God welgevallig offer: dit is uw redelijke eredienst.  Leef volgens de wil van God. Broeders en zusters, met een beroep op Gods barmhartigheid vraag ik u om uzelf als een levend, heilig en God welgevallig offer in zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u.  En wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken, opdat gij moogt erkennen wat de wil van God is, het goede, welgevallige en volkomene.  

En wat betekent dat dan precies, dat Koninkrijk van God op aarde brengen? Ds. Roger Dragstra brengt het als volgt onder woorden:

“Op het aanrecht van de keuken stond een prisma. Mijn vader had hem meegebracht. Ik was toen een jongen van een jaar of dertien. Onder het eten viel het licht van de zon in het prisma. Op de muur in de keuken verscheen een kleine, maar zeer felle regenboog. Natuurkunde in onze eigen keuken. Dat was indrukwekkend, maar het was meer dan dat. Tot op dat moment was voor mij daglicht ‘gewoon licht’ geweest. Nu zag ik de veelheid aan kleuren en dat maakte indruk.

Jezus zegt van zichzelf: ‘Ik ben het licht van de wereld’ (1). Daarmee maakt Hij de profetie van hoop waar, die als een belofte voor Israël was gegeven. De profeet Jesaja schreef: Het volk dat in duisternis wandelt, zal een groot licht zien (2). De manier waarop Jezus Zijn leven heeft geleefd, is het licht te midden van de duisternis. En als Zijn leven uiteindelijk ‘breekt’ aan het kruis, wordt de ultieme kleur van het koninkrijk van God zichtbaar: het bloedrood van genade en vergeving. Dat is de kleur van nieuw leven, heelheid met de Schepper, heelheid van de schepping, hoop! De duisternis heeft het licht en – mag ik het zo zeggen – de kleuren van het Koninkrijk niet gegrepen. De apostel Johannes wijst ons later ook op het stralende licht van Christus in het nieuw Jeruzalem (3). Als Johannes dat zo – door de Geest van God geleid – mag schrijven, is dat een geweldige hoop voor de hele schepping.

Jezus’ volgelingen: lichtdragers

De schepping leeft in duisternis, de kleuren van God lijken in onze tijd flets te worden. Soms kun je de dreiging voelen dat het licht van God uitgaat. Maar de Bijbel getuigt daar telkens tegenin: de volken zullen leven in het licht van Christus. Met de komst van Jezus komt alles in een ander licht te staan. Er valt een heel ander licht op de schepping en het leven. Licht als indringend bijbels beeld en als contrast met het duister van de wereld. Als we verder kijken, komen we iets persoonlijk uitdagends op het spoor. Jezus zegt aan het begin van de Bergrede namelijk: ‘Jullie zijn het licht in de wereld’(4). Daarmee gaat het dan ineens over de navolgers van Jezus. Het spotlicht valt dan op jou en mij. Wij, licht in deze wereld! Of roept dat bij jou juist een vraagteken op in plaats van een uitroepteken? De vraag die in ieder geval in mij opkomt is: welke kleuren worden zichtbaar als mijn licht gebroken wordt in het prisma van het dagelijks leven?

Als Jezus zegt dat wij het licht in de wereld zijn, dan nodigt Jezus ons uit om in ons eigen leven de kleuren van het koninkrijk van God te laten zien. Het is een oproep tot navolgen van Jezus. Geen opdracht tot het vertellen van de boodschap van het Evangelie, maar de opdracht het Evangelie te leven en daarmee kleur te geven aan onze omgeving. Het plaatst ons, mag ik het zo sterk zeggen, voor de noodzaak om als burgers van Jezus’ koninkrijk kleur te bekennen. Niet opgaan in de massa of in het postmoderne iedereen-heeft-zijn-eigen-waarheid, of ons in alle druk en drukte laten opslokken door de duisternis, maar leven als mensen van het licht. De kleuren van het Koninkrijk uitleven. Een uitdagende opdracht, nietwaar? Maar hoe is ons leven dan licht, hoe krijgt ons leven de kleuren van het Koninkrijk?

Kleur bekennen

Jezus’ onderwijs in de Bergrede geeft ons de handvatten voor het kleur bekennen. Het gaat Jezus in dit onderwijs om een totaal andere manier van leven. Niet om een nieuwe wet, maar om een nieuwe manier van leven. De koninklijke manier.

Het Koninkrijk van God op aarde brengen betekent dus niet voor jezelf alleen leven maar leven voor en met anderen. Jouw talenten gebruiken om het Licht van God wakker te maken in anderen, waardoor ook zij een Lichtdrager kunnen worden. God’s Licht door jou heen de wereld in laten schijnen waardoor de fletsheid van het leven verdwijnt en meer kleur krijgt omdat jij daarin aanwezig bent.

 

 

 

 

 

Ik word blij van kleuren (waarschijnlijk zoals iedereen). Kleuren, symmetrie, balans, harmonie zijn kenmerken die bepalend zijn voor mijn welzijn. Iedereen heeft zo zijn of haar eigen kleuren die op een diep gevoelsniveau met hem of haar resoneren; waar we ons goed bij voelen. Voor mij zijn die kleuren blauw-indigo, roze, violet en parelmoer.

 

 



 

 

Kleur geeft uitstraling aan het leven, geeft dimensie aan wat speelt in de geest en ziel van een mens en heeft zelfs kracht in zich om negatieve gevoelens te transformeren naar positieve gevoelens.  Kleuren zijn een manifestatie van God’s Licht dat in werking treedt zodra het door een prisma schijnt. Heel diep in mezelf voel ik God’s uitnodiging ook aan mij om Zijn Licht via het prisma van mijn leven te laten breken door overgave aan de Goddelijke wil en zo een stukje van het Koninkrijk van God op aarde te brengen. Dat is de tijd waarin wij nu leven, dat is de taak waar wij met elkaar voor staan. Dat is ook wat ik hoop met mijn leven tot stand te brengen. Zonder aan je wereldse zelf te denken, leef je om anderen het goddelijk licht te brengen. Dat is totale overgave.
Ik wil graag nog twee linkjes geven waaruit blijkt hoe God in het leven van mensen en hun talenten doorwerkt. 

• Karlheinz Stockhausen: met religie had Karlheinz Stockhausen (1928-2007) niet zo veel. Met God des te meer. Een god in de kosmische betekenis, zwevend in het zwerk, in de harmonie der sferen. God als alomvattende geest, die de wereld als eenheid ziet, culturen tot elkaar wil brengen. Een krachtige explosie van God’s Licht en geluid dat tot expressie komt in het kunstwerk van zijn leven!

http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/archief/article/detail/1874909/2011/04/14/God-in-geuren-en-kleuren.dhtml 

• De schilderes Willemien Schouten maakt prachtige portretten van mensen waarin zij heel duidelijk de schoonheid van elk mens laat weerspiegelen zoals die door God’s hand in de mens gelegd is: www.willemienschouten.nl. Het volgende gedicht vind ik bijzonder typerend voor haar werk, wie zij is en hoe God door haar handen heen werkt om de schoonheid van ieder mens zichtbaar te maken:

Kleur bekennen

Je bent kleurenblind, je houdt je gesloten,
bent bang voor het licht, hebt zelden genoten.
Waarom toch heb jij jezelf zo verstoten,
heb je jezelf zo verstoten?

Jij grijze muis, wie leert je zo kennen,
het veilige midden, de waarheid ontkennen.
Wanneer durf jij nu eens, wanneer durf jij nu eens,
durf je eens kleur te bekennen?

Schilder je leven in duizenden kleuren,
speel met de stralende kleur van Gods licht.
Durf maar, probeer maar - en zie het gebeuren:
die heldere kleur die verruimt je zicht.

Kijk om je heen, ontdek het wonder:
vind God in een vriend;
wordt stil en bewonder, ontdek dan, ontdek dan,
daar wil geen mens ooit meer zonder,
daar wil geen mens ooit zonder!

Doe met ons mee, er valt iets te vieren,
kleurrijk en licht; door niets te ontsieren.
Gods vrede kent, Gods vrede kent,
kent geen gesloten vizieren:

Schilder je leven in duizenden kleuren,
speel met de stralende kleur van Gods licht.
Durf maar, probeer maar - en zie het gebeuren:
die heldere kleur die verruimt je zicht.
Schilder je leven in duizenden kleuren.
Durf maar, probeer maar - en zie het gebeuren.

Schilder je leven in duizenden kleuren,
speel met de stralende kleur van Gods licht.
Durf maar, probeer maar en zie het gebeuren:
die heldere kleur die verruimt je zicht (3x).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Liefde in actie: een gevoel van respect meegeven aan je kind!

De afgelopen twee weken zijn de kinderen bijna allemaal vrij geweest vanwege de meivakantie. Zo ook onze oudste, Julia, die inmiddels in groep 3 zit. Vandaag verzuchtte een collega-moeder dat ze blij was dat haar kids weer naar school gingen. Ik kon niet anders dan beamen….

De laatste week hebben Patrick en ik tot onze grote schrik en frustratie een enorme achteruitgang in het gedrag van onze oudste dochter gezien. Haar wijze van reageren op het geven van een vermaning of een correctie, was iets waar onze haren recht van overeind gingen staan. Opmerkingen als “waar bemoei jij je eigenlijk mee” en met een heel uitdagend toontje, handen op de heupen en minachtende blik naar mij “oh, mama is boos aan het worden…” hebben mij de afgelopen week werkelijk tot het uiterste gedreven. Afgelopen week ben ik zo vreselijk boos geworden op Julia  nadat ze voor de zoveelste keer zich onbeschoft gedroeg, dat ik letterlijk bijna weeën kreeg en een dag harde buiken heb gehad. Patrick en ik hebben dit soort buien wel vaker met haar meegemaakt, maar nu ging het echt over het randje. Als je oudste zeven jaar oud is en dit gedrag vertoont, dan is ingrijpen erg hard nodig. Er wordt niets meer getolereerd aan brutale monden, niet luisteren of rebellerend (= trots in actie) gedrag. Ze mocht vandaag niet trakteren op school (ze is in de vakantie jarig geweest) totdat ze beter gedrag laat zien en we gaan ook geen kinderfeestje organiseren, ook totdat ze beter gedrag laat zien. (Gelukkig is het vandaag heel goed gegaan en mag ze morgen trakteren; ik vind het namelijk 'deep down' echt niet leuk om zo streng te moeten zijn).

 

Na een aantal dagen zien we al stukken verbetering; Julia heeft besef genoeg van wat moreel goed en fout gedrag is. Die richtingaanwijzer zit echt in haar, maar ze is nog niet altijd sterk genoeg om weerstand te bieden aan bepaalde impulsen. Ook heeft ze aangegeven dat ze dit gedrag laat zien omdat andere kinderen zich ook zo gedragen, om zich te kunnen handhaven in de groep. Aan ons, haar ouders, dus ook de taak om haar daarin te corrigeren en geen ruimte te laten. Daar corrigeren we niet alleen in, daar bidden we ook voor. Als ik iets namelijk ontzettend storend vind, dan zijn het wel kinderen en volwassenen zonder respect voor anderen of gevoel voor verhoudingen ten opzichte van gezag (in de meest brede zin van het woord; ouders, opa's en oma's, oudere familieleden, leraren op school, politie en alle andere gezagsdragers).

Geen respect of gevoel voor verhoudingen weerspiegelt op het diepste niveau namelijk ook een gebrek aan respect of gevoel voor verhoudingen met onze Schepper en is vaak een directe aanval van de duisternis. De Bijbel zegt hier heel duidelijk over "Kinderen, wees gehoorzaam aan je ouders uit ontzag voor de Schepper, want zo hoort het. Toon eerbied voor je vader en moeder, dan zal het je goed gaan en je zal een lang leven op aarde hebben" (Efeziërs 6:1-3).

Als kinderen dit gebod niet gehoorzamen, dan kan dat hen niet alleen beroven van al het goeds wat voor hen door hun Schepper in dit leven is weg gelegd, maar het kan bovendien hun leven verkorten. Voor degenen onder de lezers van dit blog die de Bijbel niet kennen of willen kennen, de waarheid van deze woorden valt niet te ontkennen. Iedereen realiseert zich dat een respectvolle houding betere relaties met onze medemensen oplevert en minder frustraties en ruzies. Het feit dat we de lengte en kwaliteit van het leven van onze kinderen kunnen beïnvloeden is al genoeg reden om voor hen te bidden en hen te onderwijzen over het belang van respect en gehoorzaamheid en hen waar en wanneer nodig, terecht te wijzen. Dat is 'liefde in actie' voor onze kinderen!!!

We hebben ook de hulp van school ingeroepen om samen met ons dit pad te bewandelen en Julia is daarvan op de hoogte. Ze vindt het niet leuk, maar we zijn heel duidelijk naar haar geweest dat haar rebellie geen fijne dingen oplevert, nu niet maar later in haar leven al helemaal niet. In mijn nabije omgeving heb ik een aantal mensen gezien die door hun trotse en rebellerende houding veel relaties onherstelbaar beschadigd hebben en daardoor een eenzaam en liefdeloos bestaan hebben gekregen. We hebben Julia uitgelegd dat we net zo lang zullen doorgaan, totdat ze dit rebellerende gedrag heeft losgelaten. Gehoorzaamheid en respect leidt namelijk tot veiligheid en een hogere kans op een lang en vredig leven. En dat wil toch elke ouder voor zijn of haar kind? Ik in ieder geval wel voor die van mij!

Natuurlijk hebben we Julia ook haar verhaal laten vertellen. Op vragen van wie ze bepaald gedrag heeft geleerd, of bepaalde dingen die ze zegt heeft gehoord (in geen geval is dat bij ons thuis geweest), hebben we helaas moeten constateren dat het veelal kinderen van school zijn geweest.

Nu heb ik zelf ook meerdere keren gezien hoe kinderen volstrekt zonder van kleur te verschieten zich zo disrespectvol naar andere kinderen of volwassenen (onder andere ook naar mij) hebben opgesteld, dat ik met pijn in mijn hart moet constateren dat dit voor een groot deel te maken moet hebben met de wijze waarop de ouders reageren (of beter gezegd: vaak niet reageren)…… kinderen van zes, zeven jaar die inmiddels zo’n groot ego ontwikkeld hebben, en volstrekt geen besef van verhoudingen. Er wordt op elkaar gescholden, kinderen minachten elkaar. Geen enkel kind begint zo in het leven, maar wordt wel gevormd door de wijze waarop ouders het gedrag bijsturen en een gevoel van normen en waarden kunnen en willen bijbrengen. Ik weet van mezelf dat ik Julia direct aanspreek op haar gedrag wanneer ik zie of hoor dat zij zich disrespectvol naar anderen opstelt. En ik laat er bij haar geen twijfel over bestaan dat ik dat volstrekt niet accepteer. Ik kies geen partij voor haar en maak haar heel duidelijk dat ze zich zo niet mag gedragen. Met andere woorden: ik corrigeer direct en dat doet mijn echtgenoot ook.

Van ouders van bepaalde kinderen weet ik echter ook dat ik hen niet hoef aan te spreken op het gedrag van hun kroost, omdat ze dat zelf ook niet doen. Ze laten dat achterwege, uit gemakzucht of tijdgebrek of omdat ze het zielig vinden om hun kind te corrigeren….. of (nog erger) ze hebben niet eens in de gaten dat hun kind met een enorm ego rondloopt of vanuit eigen frustratie en minderwaardigheidsgevoelens andere kinderen pest…. Dat zijn de moeilijke gevallen; wanneer je elkaar als ouders al niet kunt aanspreken op het negatieve gedrag van onze kinderen.

Als wij met z’n allen willen dat onze wereld een betere plek voor ons kroost wordt, dan wordt het echt tijd dat we als ouders, veel meer nog dan nu het geval is, gaan aansturen op het respectvolle en gehoorzame gedrag van onze kinderen. En in de eerste plaats leren onze kinderen dat van ons.

Volgende keer meer over “maak van je leven een kunstwerk” (The Artist’s Way), zijn wij nu zielig of niet en ‘levenskunst’ als wetenschap!

Liefs,

Mirjam